Reisverslag 14 – Onze uiteindelijke reis route.

Reisverslag 13 – South Australia - 3

Ceduna, Murphy’s Haystacks, Iron Knob, Adelaide.

In Ceduna verlieten we de Nullarbor en reden een stuk over de Eyre Peninsula. Bij Wudinna kwamen we weer terug op de Nullarbor en reden dan via Port Augusta naar Adelaide om de Camper weer terug te geven.

Aan het havenhoofd van Thevenard, bij Ceduna, vonden we weer wat Nederlandse geschiedenis. Hier voor de kust liggen twee eilanden die door Francois Thyssen en Pier Nuyts, St. Francis en St. Peter werden benoemd toen ze dit gebied in 1627 bezochten met het schip het “Gulden Zeepaert”.

Deze zeemeermin was onderdeel van een mooie mozaik bij de haven van Thevenard.

En wij maar denken dat alleen Zevenbergen een zeemeermin had.

Op een klein veldje in Thevenard stonden deze wilde bloemen die op het eerste gezicht allemaal hetzelfde leken.

Langs de kust tussen Streaky Bay en Port Kenny liggen de “Murphys Haystacks. Toen een koets langs het land van boer Murphy reed vroeg een passagier hoe deze boer toch aan zoveel hooi kwam. Sindsdien heten deze enorme rotsblokken Murphys Haystacks.

De geologische naam van dit verschijnsel is Inselbergs. Aan deze van oorsprong Duitse naam is in het Engels maar een “s” toegevoegd om het meervoud te krijgen .

Onder het afdakje van de toegangspoort naar de “Murphys Haystacks” was nog iets leuks te zien.

Iron Knob is de geboorteplaats van de Australische staalindustrie. BHP begon de winning van ijzererts in 1899 en stopte in 1998. Sindsdien is het dorpje een “Ghost Town”. Wij reden naar het Tourist Information Centre om te zien of we de oude mijn misschien konden bezoeken. 

Toen we bij het bouwvallige “Centre” aankwamen stonden ze op het punt om het te sluiten. Ze gingen naar de eerste “blast” kijken sinds 1998. We waren er ook van harte welkom en de nieuwe firma Arrium zou een barbeque organiseren. De worst was lekker maar de ontploffing was een teleurstelling. We hadden een grotere knal verwacht met een veel grotere wolk.

Lake Bumbunga. Bij het juiste licht krijgt het zoutmeer een mooie roze kleur.

Op deze foto is de roze kleur nog beter te zien.

Op de camping in Adelaide hadden we het slechtste plaatsje van deze reis, naast de vuilnis containers en de toilet dump. Maar ja, in het Engels zegt men: “beggars can’t be choosers”. Eigenlijk was de camping volgeboekt door cricket fans. Australia speelde 5 dagen lang in Adelaide tegen Engeland om de “ashes”.

De Cricket Oval in Adelaide.

Adelaide heeft een levendige winkelpromenade met goochelaars, jongleurs en straatmuzikanten.

Een paar indrukken van het centrum van Adelaide.

Aidelaide heeft een mooie botanische tuin en een  botanisch park waar in het weekend volop gebarbequed en ook zelfs trouwceremonies plaats vinden.

Nog een paar fotos uit de botanische tuin.

Deze Rosella zit voor zijn nest in een boomholte.

We zijn weer terug bij Alex & Jenny. We werden weer heel vriendelijk en gastvrij ontvangen na onze succesvolle rondrit met hun camper. We kijken er naar uit om hun volgend jaar minstens zo gastvrij te ontvangen in Nederland. Tijdens onze rondreis hadden we niet één Koala gezien en het is dan wel heel bijzonder om het symbool van Australië bij Alex & Jenny in de straat te zien.

Reisverslag 12 – Western Australia - 7 & South Australia - 2

Esperance, Norseman, Bordervillage (W.A & S.A), Great Australian Bight Marine Park.

Bij aankomst in Esperance regende het en het zag er niet naar uit dat het voorlopig droog werd en we besloten maar door te rijden naar Norseman. Het eerste dat je te zien krijgt in Norseman zijn een groep kamelen op de rotonde, gemaakt van golfplaten.

In Norseman is de oudste en nog steeds actieve Goudmijn van Australië. Norseman was de naam van het paard dat in 1894 een goudklompje uit de grond schopte. Met deze ontdekking begon de goudkoorts die tot vandaag, al zei op een laag pitje, voortduurt.

Vanaf een uitkijkpunt op Beacon Hill kan je een beetje van de mijnactiviteit zien.

In Norseman begint de 1675 km lange Eyre Highway naar Port Augusta. Maar deze highway is beter bekend als de Nullarbor. Langs de Nullarbor heeft men de langste 18 holes golfbaan ter wereld gemaakt. De eerste holes liggen in de mijnstad Kalgoorlie en eindigt 1365 km verder op in Ceduna. In Norseman ligt hole 5 “Golden Horse”.

De golfbaan in Norseman is echt “Vergane Glorie”. De clubhuis ruïne was dicht en het zag er niet naar uit dat we er clubs konden huren zoals in de brochure stond. Achteraf bleek dat we ze bij het Tourist Information Centre hadden kunnen halen.

Op de Nullarbor dat “zonder bomen” betekent maar dat klopt niet helemaal.

Verder langs de Nullarbor.

Bij een parkeerplaats hingen twee apen in de bomen met bokshandschoenen aan. We vroegen ons af waarom iemand in “the middle of nowhere” de moeite neemt om twee apen in de bomen te zetten. Later zagen we een plastic mapje met een steen er op. In het mapje zat een uitnodiging voor een kerkdienst in Perth. Zou dit de verklaring kunnen zijn?

Bij Fraser Station besloten we nog eens naar een “hole” te gaan kijken. In Australië is een “station” overigens niet wat je zou denken maar een boerderij.

In het museum van het Belladonia Roadhouse zijn delen te zien van het ruimtevaartstation Skylab. Het 77 ton zware gevaarte verliet in 1979 zijn baan rond de aarde en verbrandde grotendeels in de dampkring maar een aantal delen kwamen tussen Esperance en Belladonia op de aarde terecht.

Hier begint het langste stuk rechte weg van Australië. Voor ons gevoel hadden we al een aantal keer over een langer stuk rechte weg gereden. Een grapjas heeft het puntje verwijderd.

Eerlijk gezegd zie ik van deze borden het nut niet in. Zodra je de bebouwde kom uitrijdt moet je in heel Australië bedacht zijn op overstekende dieren. Voor de Bustards wordt je nergens gewaarschuwd maar er vloog er wel eentje tegen onze Camper aan.

Ook langs de Nullarbor staan veel mooie wilde bloemen en planten.

De RFDS (Royal Flying Doctor Service) gebruikt de Nullarbor op 4 of 5 plaatsen als landingsbaan.

Bij de grens van Western- and South Australia staat een vreselijke lelijke kangoeroe. Het was wel interessant om te zien dat, als we in Adelaide terug zijn, we bijna dezelfde afstand hebben gereden als van hier naar Moskou. Bij de grensovergang stond de kilometerteller op 12740 waarvan 7300 gereden in Western Australia.

Great Australian Bight Marine Park.

Great Australian Bight Marine Park  panorama. In deze omgeving klopt de naam Nullarbor (zonder bomen) wel.

Zonsondergang langs de Nullarbor - 1

Zonsondergang langs de Nullarbor - 2

Reisverslag 11 – Western Australia - 6

Albany, de Wheatbelt, Hyden (Wave Rock)

We reden verder langs de zuidwest kust naar Albany. In het Torndirrup National Park gingen we naar de “Natural Bridge”, “the Gap”’ en probeerden we de “Blow Holes” te vinden. De wind kwam jammer genoeg van de verkeerde richting. Zodoende waren de blowholes niet te zien en ook de andere twee natuurverschijnselen waren minder spectaculair.

De “natuurlijke brug” heeft een behoorlijke afmeting. Van de jonge dame die er boven op staat blijft maar een stipje van over op de foto.

Hier zijn de mensen die op de brug staan beter te zien.

Nog meer grote rotsblokken in het N.P.

De “Gap” met een hoogte van 25m was mooier geweest als de wind er het water had in gestuwd.

Ondanks de rotspartijen en het zoute water groeide er veel wilde bloemen.

Tussen de bloemen en planten zat er een grote Salamander of is het een Iguana?

Van Albany verlieten we de kust en reden 360 km naar het noorden naar Hyden en de Wave Rock. Over bijna de gehele afstand reden we door de zogenaamde Wheatbelt, met zover je kan kijken, links en rechts van de weg, niets dan graan.

Door dit landschap reden we urenlang. Maar de prachtige goud/gele kleur met mooie wolkenparteien verveelde niet.

Alleen toen we langs de Stirling Range reden konden de horizon even niet zien.

Onderweg stond een mooie windmolen en dachten we dat dit beslist iets met Nederland te maken moest hebben. En jawel we vonden de bevestiging op de website: http://www.thelily.com.au

In Hyden hadden ze van schroot leuke dingen gemaakt.

Wave Rock.

Hier het bewijs dat Ria niet bang is van water.

Dit moet een surfactie voorstellen maar het lijkt geloof ik nergens op. Maar ja ik had dan ook geen surfplank.

Met het zonnetje er op ziet de golf er anders uit. Helaas kwam de golf nooit helemaal in de zon te staan. 

Op het bord stond : Hippos Yawn. En inderdaad met een beetje fantasie zie je een gapend nijlpaard.

Een paar opnamen gemaakt tijdens een wandeling boven op de Wave Rock en de omgeving. 

16 km van Hyden is Mulka’s Cave met de beste Aboriginal Rock Art van Western Australia.

Er zouden 452 beelden te zien moeten zijn. Wij hebben er met moeite een paar kunnen erkennen en waren niet onder de indruk.

Wilde bloemen langs de “Gnamma Trail” wandeling bij Mulka’s Cave.

Van Hyden reden we terug naar de kust, naar Esperance.

Wij vonden de “view” niets bijzonders, maar ja, als er “Beautiful View” staat dan ligt dat misschien wel aan ons.